Sinds juni 2016 ben ik weduwnaar met twee prachtige dochters, toen vijf en zeven jaar oud. Mijn grootste missie is hen met respect voor anderen, voor zichzelf, voor de natuur en met de wetenschap dat ze goed zijn zoals ze zijn, in het leven te zetten.
Ik ben opgegroeid binnen een veilig gezin, studeerde “milieuhygiëne” (HAS) en “bodem, water & atmosfeer” (WUR).
Na jaren commercieel werk te hebben gedaan, nam mijn leven vanaf 2014 een grote wending. Ik kreeg een burnout. Na een langdurig re-integratietraject verloor ik in 2016 toch mijn baan, omdat het commerciële werk me niet paste.
Een paar maanden later overleed mijn lieve vrouw aan uitgezaaide borstkanker. Samen hadden we hier veertien jaar tegen gestreden. Ik nam de tijd mijn leven weer op de rit te krijgen en leerde in het nu te leven. Daardoor ontdekte ik dat ik zélf mensen wilde begeleiden bij het opnieuw invulling geven aan hun leven na het verlies van een partner of andere dierbare.
Voor mij was laten zien dat ik “het wel red” niet genoeg en dat realiseerde ik mij véél te laat. Precies dat is wat ik jou wil besparen. Als het daarbij gebleven zou zijn, dan ben ik benieuwd waar ik nu zou staan. Zou ik het volgehouden hebben? Of zou ik uiteindelijk toch afgeknapt zijn door een stevige burn-out? Dat laatste zit er zeker in. En wie is daar bij gebaat? Niemand! En zeker je kinderen niet.
Ik wil tijdens al mijn dagelijks bezigheden het gevoel hebben dat het er toe doet, er plezier in hebben, er om kunnen lachen, ook als er eens iets niet lukt. Kortom, het moet energie op gaan leveren zodat je ’s avonds in je uppie op die bank tegen jezelf kan zeggen, zó, ik heb het em wéér geflikt, en nu ga ik lekker iets voor mezelf doen. Ik pak er een lekker drankje bij, misschien iets lekkers, en duik in een boek, een film, of ik ga aan de studie. Of nóg beter, ik neem de tijd voor mijn nieuwe fijne relatie.
Het weekend is voor mijn kinderen en mijn vriendin, dan ga ik bij voorkeur een stukje met ze zeilen of ergens lekker wandelen of een fietstochtje maken. Eén avond in de week heb ik “buitenspeelavond”, dan ga ik met mijn vrienden kanovaren, ook in de winter, en drinken we daarna een biertje en bespreken onze beslommeringen of hebben het gewoon ontspannen gezellig samen. En dan is er nog die stoffige gitaar waar ik graag wat op mag prutsen. Het zal ook wel prutsen blijven, want er zijn te veel leuke dingen om overal virtuoos in te worden en bovendien hoeft dat ook niet. Daarin maak ik dus keuzes, en één van die keuzes is dat ik gelukkig wil zijn. En ik weet dat mijn partner blij voor me geweest zou zijn, of misschien wel ís, wie zal het zeggen. De herinneringen aan haar wekken een gevoel van liefde, dankbaarheid en een glimlach bij mij op en dat is wat ik in mijn leven geïntegreerd heb. En dat gun ik jou óók, we gaan er samen aan werken, het kan!
Gratis ontdekkingssessie? Klik hier voor contact.